As guerras do opio

Título orixinal:  Yapian zhanzheng (The Opium War)

 Ano:  1997

País: China

Dirección: Xie Jin

 Esta película chámase “As Guerras do Opio”, está ambientada na China do século XIX, durante as guerras anglochinas causadas polo comercio libre de opio con China gracias a unha gran dependencia da población a fumar esta sustancia desde a chagada dos ingleses. 

É unha película chinesa, dirixida por Jin Xie, e feita a finais dos anos noventa do século XX, dura aproximadamente 2 horas. 

Esta obra dramático-bélica, está ambientada no que serían as cidades ou pobos chinos, e o intento de acabar coa primeira drogodependencia que se coñece, o opio, os intentos dos chinos para frear o avance desta droga, pero manter o comercio con Reino Unido e a paz sen chegar as armas resultan nulos, xa que Gran Bretaña está moito máis avanzada que eles en canto a barcos e armamento bélico, e saben que poden acabar co exército chino moi facilmente, aínda que tamén son conscientes de que non poderían conquistar China, posto que era un lugar moi grande o cal eles non podían ocupar. 

No filme podemos ver como ingleses e chinos idean tácticas para ser máis listos que os rivais, aínda que apreciamos tamén as diferencias culturais porque non teñen o mesmo punto de vista nin a mesma forma de entender as accións dos seus rivais. Na miña opinión a película está ben ambientada e axudoume a coñecer ademais de como vivía nesa época os chinos, debido a que eu non coñecía esta guerra nin moita da información da película, tamén as consecuencias graves que poden traer unha simple decisión que para outros e boa.

Noa Fernández Pereira

Memorias de África

 

MEMORIAS DE ÁFRICA

Autor: Dirixida por Sydney Pollack

Ano: 1985

País: Estados Unidos

A película é Memorias de África da autora  Karen Blixen.  Esta ambientada no ano 1985 en África, máis concretamente Kenya.

A temática da película é a vida en África dunha muller danesa que se mudou para alí para casarse cun home e intentar crear uns gran beneficios plantando café en terras africanas vírxenes. O seu matrimonio non sae ben xa que o home nunca estaba na casa e tampouco lle axudaba nas colleitas. Ela contaba coa axuda dunha tribo que vivía nesas terras, algún deles eran os seus “servos” e lle axudaban nas tarefas da casa, cociñaban e tiña un conselleiro.

A muller coñece a outro home que é cazador e empeza unha especie de relación sentimental con el, descubrindo moitas cousas novas .  Tras a súa mala  situación económica  o home proponlle que se vaian a vivir xunto, cousa que non sucedeu posto que o home sofre un accidente na avioneta e morre.

Finalmente ela decide volver a súa país de orixe xa que non ten nada que facer en África.

Con esta película trátase de informar ao público de cómo  vivía a xente   europea en África nesa época e a diferente forma de  vida  que tiña con respecto os nativos do  país.

 

 

                                                                                                     LAURA  PÉREZ  DOMÍNGUEZ

                                                                                                           4º ESO- A

As catro plumas

 

-Título: As catro plumas

-Autor: Alfred Edward Woodley Mason.

O protagonista do filme é Harry, un gran oficial do exército británico. Este renuncia ao seu posto, xa que se sentía sometido a cumplir cos seus cargos, ademáis da súa posición de incertidume fronte o ataque a Khartorum, xusto antes dun momento importante: as guerras bélicas en Sudán, contra unha clase de musulmáns.

A decisión de Harry non gusta á xente do país, polo que recibe catro plumas: tres que simbolizan o carácter covarde, e outra, de parte da súa prometida, Ethne. O obxectivo do oficial é devolver esas plumas.

Como Harry era moi admirado e formaba parte do exército, tiña moitos amigos e grandes compañeiros, e, despois dun tempo depresivo en Londres en busca da súa motivación e forza, entérase de que o seu exército fora altamente atacado polos sudaneses e estaban en perigo, entre eles un dos seus mellores amigos.

Para demostrar a súa valentía, vai a Sudán e alíase aos seus propios rivais para salvar aos seus. A decisión será digna dun home con valor, xa que incluso se observa a escena na que os sudaneses lle fan unha marca con chamas.

En África, tanto en Sudán como en Exipto, vívense momentos de tensión entre bandos, de africanos (con camelos) e británicos, (con cabalos).

Nos logros de Harry, tamén encontramos a salvación dun dos cabecillas do exército británico, que quedou cego tras unha insolación. O que non entendín moi ben foi por que se fixo o xordo cando o salvou.

Tamén demostrou forzas e empatía cando, despois de salvar ao seu “compañeiro”, é levado por accidente a traballos forzados, despois dun encontro con xentes inglesas na costa.

Ao final o filme acaba ben. O capitán Jack volve a Inglaterra ca súa familia, e Harry, ca súa prometida, despois de que Jack se dera conta da súa verdadeira identidade, para ir buscalo da tortura.

Dende logo, Harry demostroulles a todos que aquelas plumas non simbolizaban en verdade o seu carácter.

O que máis me gustou da obra foi posiblemente o final, e o que menos foi todo o que me custou entedela, xa que non sei nada ou case nada do tema. Por iso considero que é mellor vela se sabes o que estaba sucedendo.

Tamén observei que se distinguían moitas características entre os grupos de combate.

Sofía Ferreira Estévez, 4ºESO D.

O páxaro do mel

 

Título: O paxaro do mel

Autor: Adolfo Caamaño

Ano: 2006

País: Etiopía (Abisinia)

Esta obra conta a historia de tres rapaces, un mozo italiano, chamado Mario e un rapaz e unha rapaza dunha tribo de Etiopía(os danákil), chamados Kassai e Yaíza. Mario esta en Nogara, lugar onde vive a tribo de Kassai e Yaíza, porque viu co seu pai, Cornelio, que é explorador. Un día, aproveitándose da ausencia de guerreiros danákil, que estaban de caza, e que o pai de Mario e os seus soldados marcharan a explorar Sudán, un norteamericano chamado Angus Harris, ataca Nogara cuns Zaireños e a súa man dereita, Tafari, que xa estivera alí espiando o pobo. Mario consegue escapar do ataque, aínda que o resto da tribo é escravizada, e decide ir a buscar a Kassai e Yaíza, que estaban de pastoreo. Unha vez xuntos, estes deciden seguir á caravana de escravos para salvar aos seus. Durante a historia atravesarán unha selva moi peculiar e misteriosa e terán que usar o seu inxenio para despistar aos escravistas, deixar un rastro para o pai de Mario e o de Kassai e Yaíza e para resolver os misterios dese lugar.

A obra estrúturase en 37 capítulos e pode dividirse en 3 partes: a primeira que correspondería a todos os sucesos anteriores ao ataque a Nogara, na que se presentan os personaxes. A segunda parte correspondería á persecución de Mario, Kassai e Yaíza á caravana de escravos, o seu paso pola selva, e a ruta dos país para encontrar aos seus fillos. A terceira parte corresponde co enfrentamento definitivo entre os danákil cos escravistas, que leva ao desenlace final da obra.

A obra é narrativa e escrita en prosa, ten algún debuxos para coñecer os símbolos dos que se falan no libro.

Este libro gustoume porque ten un argumento bastante interesante e ensina sobre un montón de temas. Tamén reflexa a importancia da familia e o amor que hai entre os membros desta, así como a necesidade de pensar para saír de certos apuros e aplicar a intelixencia para realizar un plan ou descifrar un enigma.

O máis interesante da obra é como os tres rapaces se van apañando para superar todos os obstáculos do camino, a fame, a persecución dos homes dos escravistas, etc. Tamén débese destacar que todo está moi ben descrito e un se imaxina con certa nitidez como sería estar, por exemplo, na selva prohibida. A evolución da relación de Yaíza e Mario é outra cousa que me pareceu especial no libro. Desde o punto de vista histórico eu creo que a obra está bastante ben contextualizada, xa que se ve na obra a superiodade tecnolóxia dos europeos, esas loitas entre as potencias polo domino de máis territorios e explica como se levaba a cabo a escravización dunha poboación indíxena. As dificultades que comezaron a aparecer para seguir levando a cabo o tráfico de escravos noméanse tamén na obra, de ahí a que os escravistas teñan que ir ao Sudán. Por último, esta obra tamén nos fala acerca da relixión, da súa historia, e das costumes da tribo danákil, inda que sexa imaxinaria.

Non atopei ningún erro histórico na obra que chamase a atención.

Cristian Páramos

2 de maio: A liberdade dunha nación

O título da serie  é "Dous de Maio, a liberade dunha nación". Dirección: María Cereceda, Gonzalo Baz; Guión: Victoria dal Vera, Mónica Martín-Grande, Manuel Ríos San Martín, Olga Salvador, Beatriz Velasco, Raúl de Tomás, Manuel Feijoo, Laura Molpeceres; Fotografía: Javier Vergara; Reparto: William Miller, Mateo González, Íñigo Navares, Ramón Esquinas, Celine Tyll, Andreas Muñoz, Christophe Miraval, María Garralón, Carmen Morales, Cesáreo Estébanez, Quim Vila, Berta Hernández, Diego Molero, Elisabeth Larena, Celia Freijeiro, Tim Verardi; Produtora: Bocaboca Producciones (Emitida por: Telemadrid). Foi feita no 2008 e está baseada no ano 1808.

Análise:

Nesta serie pódese ver claramente a situación de Madrid durante a Guerra de Independencia, tras a Abdicación de Baiona, cando os franceses estaban invadindo España.   Tamén pódese ver como vivía a xente do pobo de Madrid e as miserias que pasaban. Podemos ver como vivía moitos tipos de persoas, dende pobo ata a igrexa.

Unha escena interesante ao meu parecer foi a chegada de Luis Valencia ao pobo. O pobo ao saber que chegara emocionouse e o celebraron, pensando que el os lideraría na revolta contra os franceses que os atemorizaban, pero Luis non quería meterse en problemas e negouse, xa que non quería volver ao cárcere, onde estivo 5 anos.

Conclusión:

Dende o punto de vista histórico esta serie está moi ben, mirase todo con claridade e os espacios están ben ambientados. O fallo que lle vexo é que se fai moi lenta e faise aburrida. Aínda así pareceume moi interesante e recomendaríaa.

 

Laura Fernandes Merino 4ºESO A

1898. Os últimos de Filipinas

 

Título: 1898,Os últimos de Filipinas

Director: Salvador Calvo

Ano :2016

País: España

Época histórica : está ambientada en 1898 cando España perdeu a colonia de Filipinas.

Análise:

Esta película está baseada no ano 1898 cando España perdeu as colonia de Filipinas.

A finais do S.XIX se enviou soldados españois a Baler( un pobo de Filipinas) para parar a revelión filipina que quería independizarse. Os soldados estivéron alí 337 días. Nos primeiros días sufriron un asedio e tiveron que refuxiarse nunha igrexa. Durante estes días loitaron sin rendirse xa que pensaban que a guerra contra Filipinas seguía en pe cando en realidade España firmou o Tratado de París con Estados Unidos, no que España cedía Filipinas a Estados Unidos.

A  medida de que avanzaban os días quedabanse sen comida , e a comida que lles madaron desde Malina estaba infectada o que provocou diversas enfermidades e a morte de moitos soldados.

O goberno español e os propios filipinos avisaronlles de que a guerra terminou pero eles pensaban que era un trampa es seguiron loitando. Ao final deronse conta de que era certo por unha noticia dun xornal que era imposible que fora mentira, enton declararon a súa rendición.

Conclusión:

Desta película me encantaría destacar o feito de que mandaran soldados que nin sequera saben disparar ,sen experiencia, básicamente  reflexa como era o exército español, e tamén destacaría que tantos soldados querían rendirse e unirse a o outro bando

Esta película é útil para ensinar como foi a independenza de Filipinas.

Salma Karmadi Mezzan

Sufraxistas

 

PRESENTACIÓN:

O nome desta película é As sugraxistas, foi rodada en 2015 está ambientada en Inglaterra de 1912 xusto antes da Primeira Guerra Mundial

ANALISE:

Esta película trata sobre una muller chamada Maud Watts que traballa nunha lavandería, despois de traballar,  volvía a súa casa e preparaba a cea a o seu esposo e fillo pequeño como de costume. Ata que un día mandarona levar un pedido e topouse cun grupo de sufraxistas que estaban tirando pedras a un escaparate, e resulta que una das sufraxistas traballaba con Maud, e foi ela quen meteu a Maud no mundo do sufraxismo. Un día tiñan que presentar un informe que contara a razón pola cal querían o voto femenino, a sufraxista que respresentaba esa lavandería era Violet Miller pero chegou ao lugar con ferídas na cara, e claramente non o podía presentar, xa non a tomarían enserio, enton pediulle a Maud que lera a súa declación pero o ministro pediulle que contara a súa versión, e Maud empezou a contar a súa experiencia. Uns días despois cando o misnistro iba a contar a decisión tomada, moitas mulleres reurírinse nunha plaza, e o ministro dixo que non iban a outorgar o derieto ao voto as mulleres. As mulleres empezaron a gritar e revelaronse e decían que iso era fraude e que claramente non era xusto. Todas esas sufraxistas foron arrestadas e golpeadas.

Ao largo da película Maud perde moitas cousas, a súa casa e a seu fillo, xa que o pai o deu en adopción porque el non o podía mantener

Nesta película se pode ver un claro exemplo do abuso do poder xa que o xefe de Maud abusaba de la cando era mais  pequeña, e tamén se pode ver a miserabales condicions nas que traballaban as mulleres, as cales eran peores cas dos homes, elas cobraban menos e traballaban maís. Se pode ver tamén como torturaban as mulleres por reclamar a o seu dereito ao voto e por pensar de maneira diferente.

CONCLUSIÓN:

Nesta película se pode ver como unha evolución do personaxe de Maud,xa que ao principio digamos que so era como una espectadora , pero en realidade  pensaba diferente pero o gardaba dentro dela, e ao final loitou bastante polos seus dereitos e de todas as mulleres.

Esta película si que é útil para saber un pouco sobre todo o que tivo que pasar para que hoxe todas as mulleres podamos votar e para que gozemos dos dereitos que tenemos hoxe en día.

Salma Hilali

Os miserables

Título: Los Miserables

Director: Tom Hooper

Ano: 2012

Lugar: Francia no século XIX

“Les misérables” é un musical baseado nos libros de Victor Hugo estreado no 2012. O seu director é Tom Hooper. Ambientada en Francia ao largo de 17 anos, desde o final do imperio napoleónico (Jean Valjean sae da cárcere, 1815) ata os primeiros anos da monarquía de Luis Felipe (insurrección de 1832). O tema principal do musica é a inxustiza social de Francia no século XIX, por exemplo Valjean foi condenado 19 anos por roubar un cacho de pan. Logo trata outros temas:

● A pobreza, que o podemos comprobar en varios casos. Por exemplo o protagonista foi condenado por roubar un anaco de pan para darlle de comer ao seu sobriño. 

● O amor, como a historia de Cosette e Marius.

● O desemprego, Fantina foi despedida e levada a vender o seu cabelo, dentes e incluso o seu corpo para poder pagar a familia que cuidaba de Cosette, a súa filla.

● A revolución, xa que podemos observar como un grupo de mozos intenta empezar unha revolución sen éxito.

O máis interesante da obra no meu parecer foi a revolta que intentaron iniciar un grupo de mozos idealistas (Marius e os seus compañeiros) plantándolle cara as autoridades cunha barricada defendendo a liberdade. A utilidade do musical para aprender e ensinar historia é ver como era a Francia do século XIX dunha forma entretida anque o musical ao principio faise tedioso. 

Andrea Vidal Tiago

Tempos Modernos

 

Guionista e director: escrito e dirixido por Charles Chaplin.

Título: Modern times (tiempos modernos)

Ano: 1936

País: Estados Unidos

 

Análise:

Debido ao ritmo frenético e deshumanizado, Charlot, empregado de clase obreira, vólvese tolo. É hospitalizado e ao saír vese casualmente involucrado nunha manifestación obreira polo que é encadeado. Tamén por casualidade, no cárcere, axuda a controlar un motín e gaña a liberdade. Xa fora, emprende a loita pola supervivencia e namórase. A súa namorada tamén é vítima dun conxunto de fatais acontecementos familiares que a deixan soa e desamparada. Charlot é encadeado de novo e a separación entre el e a súa namorada, esta atopa traballo como bailarina nun café da época. Reencóntranse e os rematan traballando no mesmo bar. Todo parece ir ben cando, e debido á tónica da película, vense de novo perseguidos pola xustiza e escapan, escapada que remata na unión da parella, sendo o amor o remedio de todos os males. 

A modo de comedia, a película fai referencia e critica moi subxectivamente a dura realidade da época.

·       Deshumanización e explotación dos traballadores nas grandes industrias (invención da máquina para comer sen deixar de traballar).

·       Crises obreiras (folgas).

·       Dramas familiares (dura situación familiar, vida de namorados).

·       Diferenzas das clases con máis poder económico e as que menos (aínda que coa escena na que Charlot está esperando na recepción do cárcere e entra o ministro, podemos chegar a analizar que todos somos iguais fisicamente, que o que nos fai dunha clase ou outra é o poder económico).

·       Inxustiza social.

·       Crise económica (esta refléxase na escena na que reabren as fábricas e están todas as persoas aglomeradas intentando conseguir traballo).

·       Que calquera persoa pode realizar calquera traballo, dando igual se tes coñecementos ou non (podemos velo cando Charlot entra por segunda vez a fábrica e, sen ter idea de como realizar o mantemento da maquinaria, é o encargado xunto co “profesional” da revisión da maquinaria que levaba tempo sen funcionar).  

 Conclusión:

Persoalmente esta película fíxome chorar coa risa, pero a vez fíxome recapacitar sobre a situación de todas aquelas persoas e da inxustiza que había naquela época. A modo de comedia, a película fai referencia e critica moi subxectivamente a dura realidade da época.

Para min o cine mudo é un verdadeiro arte para profesionais, porque te que expresarte soamente con expresións faciais e coa xesticulación, polo que o vexo moi complicado. Charles Chaplin fai que as expresións faciais reflexen moi ben a situación. Para min é un grande e nesta película non queda atrás. A miña escena favorita sen dúbida, é cando sen querer bótalle droga a comida, xa que as súas expresións faciais reflexan o que creo que con palabras sería imposible.

Sara Ferreira Pereira

Os corpos invisibles

 Título: Os corpos invisibles

Autora: Emma Pedreira

Ano: 2019

País: Inglaterra

 

Esta obra trata sobre dúas mulleres, unha chamada Prometea Stoner, que é moi misteriosa e circulan moitas lendas arredor da súa persoa, e outra chamada Loretta Count, que é unha rapaza de 15 anos que traballa nunha fábrica da industria téxtil chamada FitzmonguerCorp. Un día, no que Loretta séntase na valla da Stoner House, casa de Prometea, acaba caendo dentro. Nese momento as protagonistas coñécense e Loretta faise carteira de Prometea, que lle envía cartas a unha muller chamada Mary S. A través da lectura desas cartas, Loretta descubre a doenza e o plan secreto que ten Prometea e como vai levalo a cabo.

A obra estrutúrase en capítulos aínda que non están marcados por números, e polo contido a obra divídese en 3 partes: Unha primeira parte de presentación e introdución dos personaxes que remataría cando Prometea e Loretta xúntanse por primeira vez. A segunda parte estaría composta polo desarrollo do plan de Prometea e os seus resultados así como os relatos de Loretta na fábrica, as conversas con Felicia e Belinda, dúas nenas que forman parte da burguesía, e os viaxes a enviar as cartas. A parte final corresponde a cando o plan de Prometea chega ao seu final e tamén cando se inicia unha “revolta” en FiztmonguerCorp, impulsada por Loretta.

O estilo do obra é narrativo, escrito en prosa e con cartas nalgúns capítulos.

Creo que esta obra é moi boa e engancha bastante se a un lle gusta ler, porque provoca unha sensación de querer saber o que vai suceder a continuación: como avanza o plan de Prometea, a relación entre Loretta e ela, o que sucede na fábrica, etc. Tamén porque ensina valores de loita e superación, e nos axuda a entender como cambiou a vida dende entón, os avances que se lograron para as mulleres, nas condicións de traballo… que provoca unha reflexión moi profunda.

O máis interesante desta obra é como Prometea e Loretta van madurando emocionalmente e Loretta entende que todos somos importantes, sen importar a nosa clase social, xénero ou calquera cousa, e todos merecemos tratos dignos. Desde o punto de vista histórico é unha obra bastante ben contextualizada, ten as innovacións propias dese tempo, como a máquina de coser e reflexa ben a situación social e das mulleres. Tamén mostra como eran as condicións laborais e os abusos de poder realizados en moitos casos por capataces hacia mulleres, no que a culpa recaía sobre a propia muller que sufría o acoso. Por último, achéganos un pouco á literatura femenina do século XIX, xa que na obra se mencionan moitas escritoras como George Eliot, Jane Austen e Emily e Charlotte Brontë, ademáis de que se xoga moito ca obra de Frankenstein de Mary Shelley.

Os únicos erros que ten son a existencia da cadeira de rodas motorizada de Prometea e as operacións para amputar membros e cambialos por outros de xente morta, que apenas se poden realizar no noso tempo.

Cristián Páramos