El niño con el pijama de rayas

Título: O neno do pixama de raias

Autor/director e ano de produción: John Boyne, 2006

Tema/ Materia/ Contexto/ Argumento:

Trata sobre a historia de Bruno, un rapaz de 9 anos que creceu como fillo dun comandante do exército nazi durante a Segunda Guerra Mundial en Alemaña, el vive cos seus padres e a súa irmá de 12 anos. Logo de visitar a Adolf Hitler, o pai de Bruno foi ascendido a comandante e con isto comeza a dirixir un campo de concentración Nazi.

Nun principio Bruno moléstase por ter que mudarse tan lonxe de casa (Auschwitz) e con isto perde aos seus amigos. Ao lonxe de onde habita Bruno, logra avistar un campamento onde as persoas usan pixamas de raias. 

Isto lle causa curiosidade e decide un día visitalo e atopa unha curiosa cerca de arame, mentres vai camiñando pola cerca atópase cun niño que se chama Shmuel, comezan a ter una amistade, préstalle os seus xoguetes e lévalle comida Shmueldille a Bruno que o seu papá, o seu avó e seu irmán están con el, pero a súa nai non.

Bruno y Shmuel terminan sendo mellores amigos anque ambos pola súa inocencia no comprenden o que en realidade está sucedendo, pasan os días e Bruno empeza a ver a Shmuel cun rostro máis demacrao e casi famélico, pero non termina de entender o porqué disto xa que non coñece acerca dos campos de exterminio.

Bruno realiza un plan con Shmuel para fugarse deste campamento e intentar atopar ao pai de Shmuel, ó momento en que ambos empezan a buscar ao pai de Shmuel son sorprendidos por uns membros del exército que se encontraban levando un grupo de prisioneiros á cámara de gas. 

En seguida se dan conta que están sendo levados a unha cámara de gas, posterior a eles os padres de Bruno danse de conta de que seu fillo non se encontra na casa e o buscan con moita preocupación, unha vez que atopan a roupa de seu fillo nun lado da cerca se dan conta que seu fillo foi levado á cámara de gas e ao chegar a cámara xa foi activada e mata a todos que están dentro.

Valoración:

O libro conta unha historia conmovedora e cruel, pero non é o que máis me gustou porque é moi previsible.

Inés Estévez González 4ºB